A Daily Dose Of Words

Vele web developers zullen het al wel meegemaakt hebben of weten waarover ik spreek als ik zeg dat ik op een koude winteravond het licht heb gezien. Ettelijke maanden terug ergens in een klein fris bureaukamertje middenin het maagdelijk witte Kempische sneeuwlandschap ontplofte er een kookend, tam en getormenteerd brein... strings vlogen in het rond, methoden spatten op het raam, klassen mengden zich met het stof en variabelen zochten zich een weg naar buiten tussen spleten en kieren.

Ieder nieuw web project, elke nieuwe website kan je weer opnieuw beginnen aan een site structuur, je zelfgeschreven klassen- en functieverzameling aanpassen aan de nieuwe structuur, het bandwerk dat ermee gepaard gaat en geklungel van tijd tot tijd. En dan komt die dag er dat het je allemaal teveel wordt en dat je beslist om eens te onderzoeken of je jezelf veel tijd kan besparen in de toekomst. Zo ging het bij mij althans...

Wel, op zo'n moment neem je een paar weken de tijd om te bekijken wat de mogelijkheden zijn en eens in de spiegel te kijken: Ben ik lui? Heb ik geduld? Ben ik perfectionist? Halfwerk is goed werk? Zit er een tweaker in mij? In mijn geval waren er alleszins 3 mogelijkheden:

• Geen zin in iets nieuws. Ik doe gewoon verder zoals ik bezig ben en hou wel van dat bandwerk.
• Ik ben een die-hard en bouw mijn eigen framework? Lekker overkill, maar rendeert op langere termijn.
• Ik kijk welk bestaand framework me op het lijf is geschreven en waar ik een relatie mee kan aangaan voor de komende jaren (zonder vreemd gaan uiteraard).

Gezien het feit dat ik graag nog door mijn vriendin bevredigd wil worden in plaats van door mijn framework, was voor mij de 3de mogelijkheid het meest voor de hand liggend (sorry voor de dubbelzinnigheid )

Lees verder »